بخشی از متن:
چکیده:
بیمارانی که اختلالهای شخصیت را تجربه میکنند، الگوهای نابهنجار فکری، احساسی و رفتاری دارند که به دوران نوجوانی یا اوایل بزرگسالیشان برمیگردد. این افراد به لحاظ ذهنی یا عملکردی دچار نقص میباشند، زیرا روشهای تعاملیشان با دیگران انعطاف ناپذیر و ناسازگارانه است. اغلب افراد مبتلا از اختلال خود، آگاهی ندارند و به همین علت درمان فوری برای این اختلالات امکان پذیر نیست.
این تشخیص معمولاَ در بزرگسالان رایجتر میباشد علیرغم اینکه بعضی اوقات درکودکان نیز گذاشته میشود. اختلالات شخصیت درمان نشده در طی زمان ثابت باقی می مانند و در نتیجه نسبت به درمان بسیار مقاومند.
اختلالات شخصیت را میتوان در یک دامنهی خفیف تا شدید قرارداد. این اختلالات طبق متن بازنگری شدهی چهارمین ویراست راهنمای تشخیصی آماری اختلالات روانی (DSM-IV-TR ) در سه گروه طبقه بندی شدهاند.
گروه اول (A) مشتمل است بر اختلالات شخصیت اسکیزویید، پارانویید و اسکیزوتایپی؛ افراد مبتلا به این اختلالات اغلب غیرعادی و غریب به نظر میرسند.
گروه دوم (B) مشتمل است بر اختلالات شخصیت نمایشی، خودشیفته، ضداجتماعی و مرزی؛ افراد مبتلا به این اختلالات غالباَ هیجانی، بازیگر و بی ثبات به نظر میرسند.
سومین گروه (C) اختلالات شخصیت انواع دوریگزین، وابسته، وسواسی - جبری و منفعل - مهاجم را شامل میگردد؛ افراد مبتلا به این اختلالات مضطرب و بیمناک به نظر میرسند.
در این مقاله اختلال شخصیت ضد اجتماعی مورد بحث قرار میگیرد که از گروه دوم (B) میباشد. درمان انتخابی برای این گروه به نظر میرسد روان درمانی باشد، هر چند که دارودرمانی هنوز مورد بحث میباشد.
فهرست مطالب:
چکیده
مقدمه
همه گیری شناسی
سبب شناسی
نگاه اجمالی
دیدگاه شخصیتی
موقعیت خانوادگی و اجتماعی
نشانهها
علّتها
تشخیص افتراقی
ملاک های تشخیصی اختلال شخصیت ضد اجتماعی
ویژگی های بالینی
تشخیص افتراقی اختلال ضد اجتماعی
عوامل زیست شناختی اختلال شخصیت ضد اجتماعی
عوامل خانوادگی اختلال شخصیت ضد اجتماعی
آسیب شناسی
نظریه یادگیری اجتماعی
راهکارهای پیشگیرانه
روش های درمان بیماری
منابع
بخشی از متن:
بخشی از متن: